Cambridge doğumlu John Cornford, sosyalist şair ve Charles Darwin'in büyük torunudur. Uluslararası Tugaylar'ın bir üyesi olarak İspanya İç Savaşı'nda Córdoba yakınlarındaki Lopera'da faşistlerle savaşırken öldü. Türkçeye çevrilmiş bir kitabı yok. Şiirleri ise ingilizce olarak çeşitli dergilerde yayımlanmıştır. İspanya iç savaşında Aşk ve Devrim'in simgeselliğinde bir şair Cornford. Paris Review'de üç dörtlüğü çıkan "Huesca Fırtınası'ndan önce" adlı şiiri ile tanıma fırsatı buldum. İki Şiiri ile John Cornford inandığı değerler uğruna mücadeleyi ve sevgiyi tekrar hatırlatıyor. Bu vesileyle hakkında kapsamlı bir yazı da bizim için bir ödev olsun.
Tierz'de Dolunay: Huesca Fırtınası'ndan Önce
Geçmiş bir buzul büyük dağları saran,
ve zaman bir ölçü, karanlık bir bütündü.
Ama burada uzaklığın sonunu ölçer
diyalektiğin değişim noktası,
düşüşüyle dakikalar ve ışıklar içinde parçalanır.
var olan zaman bir katarakt ki gücü,
dağları ve kaynakları bile yıkıyor.
Tarih ellerimizde şekilleniyor,
plastikten değil ama kükreyen kumlardan,
yine de salınmalıyız onun son rotasına.
Her iki yoldan da geçen kesişen çizgiler,
gelecek zaman, boşluktaki imgeler yok.
çarpık yollar; üzerinde yürümemiz gereken.
mermilerimiz gibi dosdoğru uçarken
Bizler geleceğiz.
Bu son kavga yüzleşeceğimiz.
-
Huesca çayırlarında dolunay nerededir,
Gölgeler gün ışığı gibi net örtüyor
Bu sessiz ovanın masumiyetini,
Ter ve kanla acı içinde solacak,
kararlılığımız kaybolduğunda veya kazandığımızda.
Bütün yollar Aragon'un çıplak tepeleri
bildiriliyor sınavımızın başladığı
Burada Yedinci Kongrenin söylediği şey,
Eğer doğruysa ve eğer yanlışsa; yaşamak yada ölmek,
Oviedo Mauser'in sesinde yankılanacak.
Üç yıl önce Dimitrov yalnız savaştı,
o kazanana kadar biz dayandık uzunca.
ama şimdi Leipzig ejderinin dişleri
ölüme karşı filizleniyor güçlü ve yakışıklı
ve burada bir ordu var,
her yerde savaşıyor.
Bu savaşa nasıl başlayacağımıza çalıştık
Maurice Thorez ışık oldu.
Fakat şimdi Aragon dağında
Yalnız karanlığa dalmaktayız,
Gezegende gece boyunca,
dönerken bu yeni dünya.
Çeviri: Doğan Sevimbike
Fotoğraf: Manuel Zaldivar
Margot Heinemann'a mektubu "Kalpsiz Dünyanın Kalbi" olarak bilinen şiiri;
"Kalpsiz dünyanın kalbi,
Sevgili kalp, düşündüğüm sen
Acı benim tarafımda mı,
peki ya bakışlarımı titreten bu gölge.
Akşamları yükselen rüzgar
sonbaharın yakın olduğunu hatırlatıyor.
Seni kaybetmekten korkuyorum,
korkumdan korkuyorum.
Huesca'ya giden son mil üzerinde,
gururumuzun son parmaklıklarında
nazikçe düşün beni
yanımda hissediyorum seni.
Eğer kötü şans gücümü alırsa
sığ mezarların içine,
hatırla tüm güzel şeyleri,
Aşkını unutma. "
https://www.youtube.com/watch?v=BcuUqfyFRnM
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder